Kaffieëklatsj & 't Drüpje

Kaffieëklatsj

De tasse sjtunt sjun óp ing rij,
d'r tsoekker en de milch derbij,
ing sjóttel mit de deelsjer dróp,
d'r kaffieë is vrisj ópjesjód.

De vrauwlü hant ziech umjezatsd,
die mós jet milch, die mós 'm sjwats,
noen kómme nog de deelsjer draa,
doanoa vingt dan 't klafe aa.

Tse ieësj kalt me jet hin en heer,
uvver sjun of vliddieg weer,
mar doava hat me jauw jenóg,
en dat jeet 't wie 'ne tsóg.

De noabere zint ing jekke tsoat,
't Trees hat inne an d'r droad,
mar zieng mam die is dertjeën
en d'r Hoebeët deë jeet vreëm.

't Marie weëd vöal tse dik,
en die bloes die sjteet hem nit
en 't Fieng is sjleët jebouwd,
hat ziech 'ne bókseboam jetrouwd.

Wat 't An dreëd dat is duur,
mar wat meent 't wat 't wuur?
Bij 't Keet is ermód troef,
dat jilt alles óp d'r poef.

D'r kaffieëpot deë jeet werm rónk
en jinne hilt noen mieë d'r mónk,
jesjwadderneer van alle zieë,
me versjteet zie eje woad nit mieë.

En is 't sjloes da weed jezaad:
Dat hat ós nog ins vräud jemaad,
e tes-je kaffieë mit jekwatsj,
is d'r sjunste kaffieëklatsj!

't Drüpje

De oma sjteet an de forneus,
reurt fliessig in 't tsüpje
en an heur naas doa boemmelt
loeter, hin en heer a drüpje.

Sjun datste doa bis, zeët ze dan,
't tsüpje is bauw jód,
zets diech mar al a jen dusj,
drek weëd 't ópjesjód.

Iech rüch en rüch en sjnoef d'r dóns
van dat herlieg tsüpje
en mit sjpannoeng kiek iech dan,
noa dat blinkend drüpje.

't Tsüpje sjwaamt, de oom kiekt óp
en doamit vilt dat drüpje,
jiddes moal en laider joddes
midde in 't tsüpje;

De erm auw sjwaad hat ziech jevräud
drum ès iech doch dat tsüpje
en ónger 't sjlikke dink iech dan:
Wat zouw zoeë wientsieg drüpje.

Nog jidder wèch jon iech derhin
en es dat jödlieg tsüpje
en dat zal iech blieve doeë,
bis an heur letste püpje.