Ne Roibaard ip 'n Wisse         &         Durst

Ne Roibaard ip 'n Wisse

Er houng 'n wuulgen wisse,
ol boven ip nen dik,
en, drounder, wos ne roibaard
an 't wroetlen, in het slik.

Je wupte, rechte omhoige
tot ip de wisse, en zat
daa medz'n birst, die rost is
lik 'n verdroigde blad.

Je sprounk dan were omleege
omdat hi, gunter, zag
ne worrem blekken, die, op
z'n rik te wentlen lag.

De wisse houng te wieglen,
al boven ip den dik,
en, drounder, wos de roibaard
an 't wroetlen in het slik.

Omer K. De Laey, 1905

Durst

's Nuchtens, kommen ol de koeien
thoipe, round de waterpit,
waarin dat de zunne, lik 'n
bolle vier, te blekken zit.

Eerst, ze zoeken er 'n klare
plekke, tusschen 't lisch en dan,
steken hulder kop, zoiverre of
dat hi verre reeken kan.

Hulder muule zit in 't water,
holf in 't water en ge ziet
bikans, 't lank en zuugendtraag ge-
zwelg van hulder kele niet.

Drinken doen ze, water drinken,
lik de snoeken, zounder staan,
binst dat hulder steerten, achter
vliegen, in het rounde slaan.

Iedereen zou peizen, da'ze
zullen bluuven, tusschen 't lisch,
zullen bluuven, totdat olles
droige en uutgedronken is.

Maar, ip 't ounverwachtsche, springt er
in de pit, ne groene puut
nerewaers, en ol de koeien
zin gestoird en scheeden uut.

Omer K. De Laey, 1905

quoted from p. 259-261 in: Jozef Jacobs, Het Westvlaamsch, De Nederlandsche dialecten in de loop der eeuwen, deel I, 1927, Groningen, Wolters, ix + 311 pp.