Van een gròontji drie

 

Der was e keer een joeñgen en je most de bakte dragen nò de meulen en je most zeggen tegen de meulenòre dat hij most van een gròontji drie maken.

Een je zei òlsan lankst de weg: "Van een gròontje drie," mò je miste en je zei: "Van drie gròontjes eene."

Een je kaemp zo verre toe an en platse wòr da ze bezeg wòren mè zòoijen en je zei òlsan: "Van drie gròontjis eene" en de menschen zeijen: "Gij droeve joeñgen dà je zijt, je zou beter zeggen: "'k Wil dat er bij duizenden kamen."."

Je gink hij dòrmeê voort en je zei òlsan: "'k Wil dat er bij duizenden kamen, 'k wil dat er bij duizenden kamen." Zo je kaemp zo verre, zo verre, toe wòr dat er ien schaper bezeg was mè tegen en wulf te vechten; en òs hij die joengen hoorde zeggen: "'k Wil dat er bij duizenden kamen," je wier zo dul.

Gijn leeliken deugeniet." zeid hij, "je zou òl beter zeggen: ""k Wil dat hij in d'halle wòre"."

De joeñgen gink dòrmeê voort en je zei òltijd gedureg: 'k Wil dat hij in d'halle wòre," en je kaemp zo verre toe an e kerkhof wòr da ze bezeg wòren met en man te begraven. Zeggen ze tegen hem: " Gijn drievòord, je zou òl beter zeggen: "God gedink zen ziele".

Je gink hij dòrmeê ólsan voort: "God gedink zen ziele", toe dat hij kaemp an en platse wòr da ze bezeg wòren met e vort peerd te vlòône. En je zei òltijd gedurig: "God gedink zen ziele". En de menschen zeijen: "J'en moet da nie zeggen, je zou beter zeggen: "Gij vuile ruffe, is dat hier stinken."."

Zo de joeñgen zei: "Gij vuile ruffe, is dat hier stinken", en je kaemp zo verre, zo verre, toe in en stad wòr da't gepareerd was. Der gink en princesse trouwen. Ze was zo schoone gekleed die princesse, en de menschen zeijen: "Is da schoone, is da mooi". En je zei hij òlsan: "Gij vuile ruffe, is dat hier stinken"." Ze deijen hem zwijgen en ze zeijen tegen hem: "Gijn botterik; zij je nie beschaemd, in de platse van te zeggen: "Is da schoone, is da mooi"."

Zo je gink hij dòrmeê voort, en je zei òlsan: "Is da schoone, is da mooi", en je kaemp zo verre, zo verre, toe an een huis die brañdde. En je zei òlsan: "Is da schoone is da mooi." De menschen zeijen: "Is da geen groot oeñgeluk wòr dat er en huis brañdt, je zou beter zeggen: "'k Wil da 't nooit en brañde"."

Zo je zei òlsan: "'k Wil da 't nooit en brañde", en je kaemp zo verre, zo verre, toe an en smisse wòr dat d'huzòren hunder peerden mosten doen beslòon, en 't vier en wilde nie brañden. En die joeñgen zei òlsan: "'k Wil da 't nooit en brañde." En d'huzòren wierden zo kwòod, ze meenden da 't en toöveròre was, en ze liepen achter hem om hem dood te slòon.

En de joeñgen liep nòr huis.

 

Quoted from: A. Weijnen, Nederlands Dialectkunde, Tweede druk, 1966, Assen, Van Gorcum - Prakke & Prakke, xvi + 504 pp. + folder with maps; pages 488-489.
The author quotes himself from: A. Lootens, Oude kindervertelsels in den Brugschen tongval, 1868, pp. 30-31. The author has also some remarks on the phonetical transcription on p. 489.
This page is created as illustration for our pages about languages spoken in Belgium
Updated: 1996-06-20, 2000-12-02, transfer to Combell server on 2020-10-27
© Euro-Support, Inc.