|
...
Hij werd op een morgen ontboden bij juffrouw Mathilde, de zuster van meneer
Phalempin.
...
"Manneke, wete gij diene groenselwinkel zijn in de Dampuurtstraote?"
"Joajik, iefvrêwe Mathilde," antwoordde Evaristje stilletjes.
"Awel; ge moet doar noartoe goan en ge vroagt beleefd drei kilo petoaters
en nen halve kilo schelpeerwete. Hedde mij goe verstoan, veintse?"
"Joajik, iefrêwe Mathilde."
"Goed. zeg het mij toens ne kier veure wat dadde moet hèn."
"Drei kilo petoaters en nen halve kilo schelpeerwete," zei Evaristje.
"'t Es goed, moar zeg 't mij nog ne kier, dadde 't nie vergeet!"
Tot driemaal toe moest Evaristje herhalen: "Drei kilo petoaters en nen
halve kilo schelpeerwete."
"'t Es goe, goa neu moar en zegt da'n ze 't op mijn rekeninge moete schrijve.
Hedde't goe verstoan?"
"Joajik, iefvrêwe Mathilde," antwoordde Evaristje, die nauwelijks
zijn ongenoegen kon verbergen.
Toen hij wou weggaan, weerhield ze hem. "Awel, woar goade die commisses
loaten indoen?"
"Wel, iefvrêwe Mathilde, 'k peize k-ik dat die madam dad' allemoal
wel in ne papierene zak zal doen."
"Papierene zak! Papierene zak!" herhaalde ze spottend.
"Percies of da ne papierene nie kan openscheure! Ge ziet er mij uuk nie
van de slimste uit, zulle!
...
"Gij luul'ke pekelteeve!" gromde hij halfluid. "Moar 'k zal eu
wel hèn! ge zult mij nie veele nie mier vroage veur commisses te doen!"
...
... begaf hij zich toen braaf naar de groentewinkel. Een dikke vrouw verscheen
achter de toonbank en vroeg: "Awel, manneke, wat moede gij hèn?"
Beleefd antwoordde Evaristje: "Madam, 'k moe drei kilo eerweten hèn
en nen halve kilo petoaters. 't Es veur iefrêwe Mathilde, de zuster
van mijnen boas, menier Fallepein. en z'hee gevroagd veur 't op heur rekeninge
te zette."
Verwonderd keek de vrouw hem aan: "Wablief, manneke, drei kilo eerwete
en nen halve kilo petoaters?"
"Ja, madam." bevestigde Evaristje vol overtuiging ... Omdat de vrouw
de bestelling van haar jonge klant niet echt vertrouwde, dacht ze luidop:
"Iefvrêwe Mathilde hee misschiens nog petoaters genoeg en ze verwacht
misschiens volk da ze zuu veel eerwete moe hèn."
"Meugelijks, madam," loog Evaristje haar voor.
"Allé, oas ge zekers zijt da 't drei kilo eerwete moe zijn en
nen halve kilo petoaters; mij es't gelijk, zulle!" zei de vrouw schouderophalend.
...
|
|